کد مطلب:36689 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:156

گنجینه کتابخانه » اهل بیت » امام علی (ع) »»» فهرست کتاب
دعا (1)











درس سی و سوم 69/10/28

بسم الله الرحمن الرحیم

و لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم

و صلی الله علی سیدنا محمد و آله اجمعین.

نوبت گذشته در تشریح سخن امیرالمومنین به فرزندشان گفتیم كه چگونه انسان می تواند هم سبكبار و هم سنگین وزن باشد و اینكه چرا امام به فرزندشان توصیه می كنند كه بكوش تا سبكبار باشی، ولی از آن طرف قرآن به ما می آموزد كه هر چه وزن اعمال در قیامت سنگینتر باشد، بهتر است و آنها كه سبكترند اهل آتش اند. گفتیم كه فرق است بین اینكه انسان خودش سنگین باشد و آنكه باری كه بر دوش اوست سنگین باشد. آنچه كه از جنس خودیهاست و با ما یگانه است هر اندازه افزوده شود، بار ما را سنگین نمی كند، بلكه خود ما را سنگین و فربه تر می نماید. اما از سوی دیگر هر چه بیگانگان در مملكت وجود آدمی

[صفحه 232]

بیشتر باشند، آدمی را بیشتر می تراشند و كوچكتر و گرانبارتر می كنند. آدمی با چنین ثقلی دیگر قدرت دویدن نخواهد داشت و در میدان مسابقه از دیگران عقب خواهد افتاد. سخن امام به فرزندشان این بود كه بدان كه در برابر تو گردنه ی بسیار صعب العبوری است كه همه باید از آن بگذرند.

المخف فیها احسن حالا من المثقل و المبطی ء علیها اقبح حالا من المسرع... فارتد لنفسك قبل نزولك و وطی ء المنزل قبل حلولك فلیس بعد الموت مستعتب و لا الی الدنیا منصرف.

سبكباران حالشان از گرانباران بهتر است. آنكه كند می رود احوالش به نیكویی آنكه تند می رود، نیست. پس، قبل از فرود آمدن به منزل، خوب از وضع آن خبر بگیر و آن را برای فرود آمدن آماده كن زیرا كه پس از مرگ دیگر مجالی برای عذرخواهی و پوزش طلبی وجود ندارد و كسی را اجازه بازگشت به این جهان نخواهد بود.

و اعلم ان الذی بیده خزائن السموات و الارض قد اذن لك فی الدعاء و تكفل لك بالاجابه و امرك ان تساله لیعطیك و تسترحمه لیرحمك و لم یجعل بینك و بینه من یحجبه عنك و لم یلجئك الی من یشفع لك الیه.

و بدان، كسی كه گنجینه های آسمان و زمین در دست اوست به تو اجازه داده است كه او را بخوانی و برای تو تضمین كرده است كه دعای تو را پاسخ گوید و به تو دستور داده است تا از او بخواهی تا تو را ببخشاید و شفقت او را جلب كنی تا بر تو شفقت بورزد و میان تو و خودش كسی را حاجب نكرده است و تو را به در خانه ی شفیعانی نفرستاده است تا آنها به جای تو خدا را بخوانند.

و لم یمنعك ان اسات من التوبه و لم یعاجلك بالنقمه...

تو را از توبه كردن منع نكرده است و هیچ گاه به سرعت و بشتاب گریبان تو را به خاطر گناهی كه كرده ای، نمی گیرد.

[صفحه 233]

و لم یعیرك بالانابه و لم یفضحك حیث الفضیحه بك اولی و لم یشدد علیك فی قبول الانابه و لم یناقشك بالجریمه و لم یویسك من الرحمه. بل جعل نزوعك عن الذنب حسنه و حسب سیئتك واحده و حسب حسنك عشرا.

چون به سوی او بازگردی سرزنشت نمی كند و آنجا كه رسوا شدنت سزاست، پرده ات را ندارد و در پذیرفتن توبه بر تو سخت نگرفته و از بخشایش نومیدت نگردانیده. بلكه بازگشت را از گناه نیكی شمرده است و هر گناهت را یك گناه می شمارد اما اگر كار نیك كنی هر نیكی را ده نیكویی به حساب می آورد.

و فتح لك باب المتاب. فاذا نادیته سمع نداءك و اذا ناجیته علم نجواك فافضیت الیه بحاجتك و ابثثته ذات نفسك و شكوت الیه همومك و استكشفته كروبك و استعنته علی امورك...

باب توبه و بازگشت را به روی تو گشاده نگه داشته است. اگر او را بخوانی صدای تو را خواهد شنود، اگر با او نجوا كنی، از نجوای تو باخبر خواهد بود. می توانی حاجات خود را با او در میان بگذاری و با او درد دل كنی و اندوه های جان را در پیش او بگشایی و از او اعانت بطلبی تا بر مشكلات و حاجات خود فایق آیی.


صفحه 232، 233.